امام حسین (ع) : ای مردم ، عبرت بگیرید از آن نکوهشهایی که خداوند به منظور پند و اندرز دوستانش از علمای یهود کرده است ، آن جا که می فرماید: "چرا روحانیون و علمای آنها (یهود) را از سخنان گناه آلود جلوگیری نکردند؟" و فرموده : "آن گروه از بنی اسرائیل که کافر شدند، (به زبان داوود و عیسی بن مریم ) لعنت شدند"، تا آن جا که می فرماید: "چه کارهای ناپسندی که انجام می دادند". بدین جهت خدا بر آنان عیب گرفت که از ستمگرانی که در برابرشان بودند، فساد و اعمال ناروا می دیدند و آنان را منع نمی کردند، چون به آنچه از ستمگران به آنان داده می شد، چشم طمع داشتند و از عواقب اعتراضها بیم داشتند، با این که خداوند فرموده : "از مردم نترسید، از من بترسید"، و نیز فرموده : "مردان و زنان مؤمن دوست یکدیگرند، به نیکی امر و از بدی نهی می کنند".

إعتبروا أیها الناس بما وعظ الله به أولیاءه من سوء ثنائه علی الأحبار، إذ یقول : لولا ینهیهم الربانیون و الأحبار عن قولهم الإثم ، و قال : لعن الذین کفروا من بنی إسرائیل - إلی قوله - لبئس ما کانوا یفعلون ، و إنما عاب الله ذلک علیهم لأنهم کانوا یرون من الظلمة الذین بین أظهرهم المنکر و الفساد فلا ینهونهم عن ذلک رغبة فیما کانوا ینالون منهم ، و رهبة مما حذرون ، و الله یقول : "فلا تخشوا الناس و اخشون " و قال : "ألمؤمنون و المؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر".

تحف العقول ، ص 237

 

امام حسین (ع) : مصیبت و گرفتاری شما از همه مردم بیشتر است ، زیرا مقام و مسند دانشمندان - اگر بفهمید ( یا بنابر فرض این که لیاقت آن را داشته باشید ) - از دست شما گرفته شده است و این مصیبتها بدان جهت است که رتق و فتق امور و اجرای احکام باید به دست دانشمندان خداشناسی باشد که بر حلال و حرام خدا امینند. اما این مقام و منزلت از شما گرفته شده ، بدان جهت که شما از حق کناره گیری کردید و با وجود دلیلهای آشکار و واضح در سنت پیغمبر اختلاف کردید. اگر شما در برابر آزار و اذیت صبر و مقاومت می کردید و رنج و سختی را در راه خدا به جان می خریدید، امور الهی در دست شما قرار می گرفت و منشأ و مرجع آنها شما بودید. ولی شما ستمکاران را بر مقام خود مسلط کردید و امور الهی را به دست آنها سپردید، در حالی که آنان به شبهات عمل می کنند و شهوترانی را پیشه خود قرار داده اند. و آنچه موجب قدرت ستمکاران در این امور شده ، فرار شما از مرگ و دلخوشی به این زندگی ناپایدار است ...

و أنتم أعظم الناس مصیبة لما غلبتم علیه من منازل العلماء لو کنتم تشعرون (تسعون ) ذلک بأن مجاری الأمور و الأحکام علی أیدی العلماء بالله الأمناء علی حلاله وحرامه فأنتم المسلوبون تلک المنزلة و ما سلبتم ذلک إلا بتفرقکم عن الحق و اختلافکم فی السنة بعد البینة الواضحة، و لو صبرتم علی الأذی و تحملتم المؤونة فی ذات الله ، کانت أمور الله علیکم ترد و عنکم تصدر و إلیکم ترجع ، ولکنکم مکنتم الظلمة من منزلتکم ، و اسلمتم أمور الله فی أیدیهم یعملون بالشبهات ، و یسیرون فی الشهوات ، سلطهم علی ذلک فرارکم من الموت ، و إعجابکم بالحیاة التی هی مفارقتکم ...

تحف العقول ، ص 238