[ در صفت مؤمن فرمود : ] شادمانى مؤمن در رخسار اوست و اندوه وى در دلش . سینه او هرچه فراختر است و نفس وى هرچه خوارتر . برترى جستن را خوش نمى‏دارد ، و شنواندن نیکى خود را به دیگران دشمن مى‏شمارد . اندوهش دراز است ، همتش فراز . خاموشى‏اش بسیار است ، اوقاتش گرفتار ، سپاسگزار است ، شکیبایى پیشه است ، فرو رفته در اندیشه است ، نیاز خود به کس نگوید ، خوى آرام دارد ، راه نرمى پوید . نفس او سخت‏تر از سنگ خارا در راه دیندارى و او خوارتر از بنده در فروتنى و بى آزارى . [نهج البلاغه]
 
شنبه 88 اردیبهشت 19 , ساعت 2:42 عصر
امام جعفر صادق (ع) : چون گناه بنده بسیار گردد ( و خدا بخواهد او را پاک کند ) و چیزی از کردار ( نیک ) نداشته باشد که آن را جبران کند و کفاره گناهان او شود او را با اندوه گرفتار سازد تا کفاره گناهانش گردد .
ان العبد اذا کثرت ذنوبه و لم یکن عنده من العمل ما یکفرها ابتلاه بالحزن لیکفرها .
اصول کافی ، ج 4 ، ص 180
 
 
شنبه 88 اردیبهشت 19 , ساعت 2:42 عصر
امام جعفر صادق (ع) : مؤمن خواب هولناک ببیند و گناهش آمرزیده شود و تنش رنج کار ببیند پس گناهش آمرزیده شود .
ان المؤمن لیهول علیه فی نومه فیغفر له ذنوبه و إنه لیمتهن فی بدنه فیغفر له ذنوبه .
اصول کافی ، ج 4 ، ص 180 - 181
 
 
<   <<   31   32   33   34   35   >>   >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ