دهمین پیشواى شیعیان، حضرت امام على بن محمد الهادى علیه السلام در نیمه ذیحجه، سال 212 هجرى ⁽¹⁾ در «صریا» ⁽²⁾ متولد شد. نام مبارکش «على‏»، کنیه‏اش «ابوالحسن‏» ⁽³⁾ ، و القابش: «نجیب‏»، «مرتضى‏»، «هادى‏»، «نقى‏»، «عالم‏»، «فقیه‏»، «امین‏»، «مؤتمن‏»، «طیب‏»، «متوکل‏» و «عسکرى‏» ⁽⁴⁾ مى‏باشد و مشهورتر از همه «هادى‏» و «نقى‏» است.

پدر آن گرامى، پیشواى نهم، حضرت جواد علیه السلام و مادرش بانوى گرانقدر و با فضیلتى به نام «سمانه مغربیه‏» است که به «سیده ام الفضل‏» معروف بود. ⁽⁵⁾ محمد بن فرج مى‏گوید:

«ابوجعفر، محمد بن على علیه السلام مرا خواست و فرمود: کاروانى که برده فروشى در میان اوست و کنیزانى همراه خود دارد از راه مى‏رسد. سپس هفتاد دینار به من داد و امر کرد با آن، کنیزى را با مشخصاتى که داد بخرم.

من ماموریت را انجام دادم. این کنیز که «ام ولد» ⁽⁶⁾ بود همان مادر «ابوالحسن‏» علیه السلام است. ⁽⁷⁾

قدر و منزلت این بانوى گرامى بدان پایه بود که امام هادى درباره‏اش فرمود:

«مادرم عارف به حق من مى‏باشد و اهل بهشت است. شیطان سرکش به او نزدیک نمى‏شود و مکر زورگوى لجوج به وى نمى‏رسد و خداوند حافظ و نگهبان اوست و او در زمره مادران صدیقین و صالحان قرار دارد. » ⁽⁸⁾

منبع:

http://www.hawzah.net/Per/E/do.asp?a=EALA1.htm