هرگاه مرد با ایمان برادر خود را خشمگین ساخت ، میان خود و او جدائى انداخت . [ گویند : حشمه و أحشمه ، چون او را بخشم آورد . و گفته‏اند شرمگین شدن و خشم آوردن را براى او خواست . و آن گاه جدائى اوست ] . [ و اکنون هنگام آن است که گزیده‏هاى سخن امیر مؤمنان علیه السّلام را پایان دهیم ، حالى که خداى سبحان را بر این منّت که نهاد و توفیقى که به ما داد سپاس مى‏گوییم . که آنچه پراکنده بود فراهم کردیم و آنچه دور مى‏نمود نزدیک آوردیم . و چنانکه در آغاز بر عهده نهادیم بر آنیم که برگهاى سفید در پایان هر باب بنهیم تا آنچه از دست شده و به دست آریم در آن برگها بگذاریم . و بود که سخنى پوشیده آشکار شود و از آن پس که دور مینمود به دست آید . و توفیق ما جز با خدا نیست . بر او توکل کردیم و او ما را بسنده و نیکوکار گزار است . و این در رجب سال چهار صد از هجرت است و درود بر سید ما محمد خاتم پیمبران و هدایت کننده به بهترین راه و بر آل پاک و یاران او باد که ستارگان یقین‏اند . ] [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 86 خرداد 7 , ساعت 3:23 عصر

 

على (ع) عابدترین مردمان بود.پیشانى او به خاطر سجده‏هاى طولانیش همچون زانوى اشتر پینه بسته بود.و دعاهایى که از او به دست ما رسیده، در اثبات این ادعا کافى است.امام زین العابدین (ع) ، با آن عبادتهاى فراوان و طولانى، عبادت خود را بسى کوچک‏تر و کمتر از عبادت على بن ابیطالب قلمداد مى‏کرد.از شگفتى احوال آن حضرت، آن است که در شخصیت وى صفاتى متضاد با هم جمع آمده است.از یک طرف مى‏بینیم در جنگها، تاخت و تاز مى‏کند و با هماوردان، به نبرد مى‏پردازد.، دلیر مردان عرب را بر خاک و خون مى‏نشاند و قلبى سخت و خویى جنگجو داشته است، اما از سویى دیگر، با وجود دارا بودن این خصوصیات، عابدترین مخلوقات الهى هم بوده است.شب را با نماز و عبادت و خضوع و گریه و زارى به درگاه پروردگار سپرى مى‏کرد و با آن روحیه جنگاورى در عین حال، خوش خلق‏ترین مردم و نازکدل‏ترین و نرم خوترین آنان به شمار مى‏آمد.

منبع:

http://www.hawzah.net/Per/E/do.asp?a=EACDF.htm



لیست کل یادداشت های این وبلاگ