پیغمبر اسلام هنوز در خیبر بود یا در راه بازگشت‏به مدینه بود که خبر بازگشت جعفر را از حبشه بدو دادند و رسول خدا(ص)به قدرى از بازگشت او خورسند شد که فرمود:

«ما ادرى بایهما اسر بفتح خیبر ام بقدوم جعفر»!

[نمى‏دانم کدام یک از این دو خبر براى من خورسند کننده‏تر بود: خبر فتح خیبر یا خبر ورود جعفر!]

و چون به مدینه آمد جعفر بن ابیطالب به استقبال آن حضرت شتافت و رسول خدا پیش رفته او را در آغوش کشید و میان دیدگانش را بوسید و بر طبق روایت کلینى(ره)و شیخ طوسى به او فرمود:

آیا عطیه‏اى به تو ندهم؟و بخششى به تو نکنم؟

جعفر عرض کرد: چرا یا رسول الله!

مردم گمان کردند پیغمبر اسلام مى‏خواهد طلا و نقره‏اى به او بدهد از این رو همگى خیره شده گردن کشیدند و رسول خدا(ص)نماز جعفر را به او تعلیم فرمود ودر فضیلت و ثواب آن بدو گفت:

اگر بتوانى هر روز بخوان و گرنه دو روز یک مرتبه و گرنه هفته‏اى یکبار و گرنه ماه و سالى یک مرتبه این نماز را بخوان که خدا گناهانى که در ما بین آن دو کرده‏اى مى‏آمرزد؟

در حدیث دیگرى است که فرمود: من چیزى را به تو یاد دادم که اگر هر روز آن را انجام دهى از دنیا و آنچه در آن است‏براى تو بهتر است. ⁽¹⁾

منبع:

http://www.hawzah.net/Per/E/do.asp?a=ECCCCGC.htm