خوشا آن که خود را خوار انگاشت ، و کسبى پاکیزه داشت ، و نهادش را از بدى بپرداخت ، و خوى خود را نیکو ساخت و زیادت مالش را بخشید و زبان را از فزون گویى درکشید ، و شرّ خود را به مردم نرساند و سنّت او را کافى بود ، و خود را به بدعت منسوب نگرداند . [ مى‏گویم بعضى این فقره و آن را که پیش از آن است به رسول خدا ( ص ) نسبت داده‏اند . ] [نهج البلاغه]
 
سه شنبه 88 اردیبهشت 15 , ساعت 3:45 عصر
امام جعفر صادق (ع) : مفضل گوید : به امام صادق (ع ) عرض کردم : اهل نجات به چه علامت شناخته شود ؟ فرمود : آن که کردارش موافق گفتارش باشد .
قال المفضل بن عمر : قلت له - علیه السلام - لم یعرف الناجی ؟ قال : من کان فعله لقوله موافقا .
اصول کافی ، ج 1 ، ص 56
 

لیست کل یادداشت های این وبلاگ