امام سجاد (ع) : سپاسی که به آن شانه به شانه مقربین از فرشتگان رفته جا را بر آنها تنگ سازیم ، و به آن ، در سرای جاودانی و جایگاه پربرکت همیشگی ( بهشت ) با پیغمبران فرستاده اش گرد آئیم ( و این که انبیاء را به مرسلین وصف فرموده برای آن است که هر نبی و پیغمبری رسول نیست ، و این که بسیاری از مفسرین گفته اند : رسول کسی است دارای کتاب باشد و نبی کتاب ندارد و از جانب خدا خبر می دهد ، در این گفتار بحث و گفتگوست چون حضرت لوط ، اسمعیل ، ایوب ، یونس و هارون " علیهم السلام چنان که در قرآن کریم به آن اشاره شده " از جمله مرسلین هستند و بالإستقلال دارای کتاب نبوده اند ، و گفته شده : رسول کسی است که به شریعت جدیده دین تازه مبعوث شده باشد و مردم را به آن دعوت نماید و نبی اعم از آن است یعنی هم چنین کسی و هم کسی که شریعت سابقه و دین پیش از خود را به مردم تبلیغ نماید مانند انبیاء بنی اسرائیل که بین موسی و عیسی - علیهما السلام - بودند ، و بر این سخن ولایت دارد فرمایش پیغمبر اکرم به ابی ذر - رحمه الله - " در مجلد پنجم بحار الانوار " : انبیاء یکصد و بیست و چهار هزار و رسول از ایشان از مهتر و کهتر سیصد و سیزده تن بودند ، و " نیز در مجلد پنج بحار الانوار " حضرت امام محمد باقر - علیه السلام - به زراره فرمود : نبی کسی است که در خواب می بیند و صدا می شنود و ملک را به چشم نمی بیند ، و رسول کسی است که صدا می شنود و در خواب می بیند و ملک را به چشم می بیند ، و این که امام - علیه السلام - ملائکه را پیش از انبیاء بیان فرموده برای مراعات ترتیب است چون ایشان بین خدای تعالی و پیغمبرانش در تبلیغ شریعت واسطه هستند ، نه از آن جهت که آنها برتر از انبیاء باشند ، زیرا اجماع شیعه امامیه است که انبیاء و ائمه معصومین - علیهم السلام - افضل از ملائکه می باشند و اجماع ایشان حجت است چون معصوم - علیه السلام - داخل در ایشان می باشد )

حمدا نزاحم به ملائکته المقربین ، و نضام به انبیاءه المرسلین فی دار المقامة التی لا تزول ، و محل کرامته التی لا تحول .

صحیفه سجادیه

امام سجاد (ع) : و سپاس خدای را که ابزار بسط و گشاد را در ( بدن ) ما به هم پیوسته ، و افزارهای قبض و درهم کشیدن را در ( کالبد ) ما قرار داد ( رگ ، پی ، استخوان ، گوشت ، پیه ، خون و سایر اندام را با کیفیت و حرکات مخصوصه در پیکر ما نهاد تا به واسطه آنها اندامها گشاده و درهم شود ، و گفته شده : مراد از بسط و قبض قوه دافعه و ماسکه است که در هر عضوی نهاده شده ، و گفته اند : مراد از آنها شادی و اندوه است ) و ما را از روانهای زندگی بهره مند نمود ( این جمله اشاره است به حدیث جابر از امام محمد باقر - علیه السلام - که فرموده : پنج روح برای مقربین " اولیاء خدا " است : روح قدس که با آن همه چیزها را می دانند ، و روح ایمان که با آن خدا را عبادت و بندگی می نمایند ، و روح قوه که با آن با دشمن جهاد و زد و خورد کرده معاش و زندگانی را آماده می سازند ، و روح شهوة که با آن از طعام و نکاح لذت و بهره می برند ، و روح بدن که با آن به آهستگی و نرمی راه می روند ، و چهار روح برای اصحاب یمین " مؤمنین " است چون روح قدس در ایشان نیست ، و سه روح برای اصحاب شمال " کفار و منافقین " است چون دارای روح ایمان نمی باشند ، و گفته شده : ارواح در فرمایش امام - علیه السلام - : و متعنا بارواح الحیوه جمع روح به فتح را است که به معنی آسایش می باشد یعنی ما را از آسایشهای زندگی بهره مند نمود ) و اندام کردارها را در ما استوار گردانید ، و ما را با روزیهای پاکیزه ( انواع غذاهای حیوانی و نباتی ) پرورش داد ، و به بخشش خود توانگرمان ساخت ، و به نعمت خویش سرمایه ( زندگانی ) به ما بخشید ( این جمله اشاره است به فرمایش خدای تعالی " سوره 53 ، آیه 48 ": وانه هو اغنی و اقنی یعنی و اوست آن که " بندگانش را " بی نیاز کند و سرمایه بخشد )

و الحمد لله الذی رکب فینا الات البسط ، و جعل لنا ادوات القبض ، و متعنا بارواح الحیوة ، و اثبت فینا جوارح الاعمال ، و غذانا بطیبات الرزق ، و اغنانا بفضله ، و اقنانا بمنه .

صحیفه سجادیه