بنى امیه را مهلتى است که در آن مى‏تازند ، هر چند خود میان خود اختلاف اندازند . سپس کفتارها بر آنان دهن گشایند و مغلوبشان نمایند [ و مرود مفعل است از « ارواد » و آن مهلت و فرصت دادن است ، و این از فصیح‏ترین و غریبترین کلام است . گویى امام ( ع ) مهلتى را که آنان دارند به مسابقت جاى ، همانند فرموده است که براى رسیدن به پایان مى‏تازند و چون به نهایتش رسیدند رشته نظم آنان از هم مى‏گسلد . ] [نهج البلاغه]
 
جمعه 87 آذر 1 , ساعت 6:0 عصر
امام علی (ع) : داوری در حق افراد مورد اطمینان با تکیه بر گمان از عدالت دور است .
220 - وقال [ع ] : لیس من العدل القضاء علی الثقه بالظن
نهج البلاغه

جمعه 87 آذر 1 , ساعت 6:0 عصر
امام علی (ع) : قربانگاه عقلها غالبا در پرتو طمعها است .
219 - وقال [ع ] : اکثر مصارع العقول تحت بروق المطامع
نهج البلاغه

<   <<   36   37   38   39   40   >>   >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ