امام سجاد (ع) : و از رزقی که عطا فرموده هر جانداری را روزی معلومی قرار داده است ( چنان که در قرآن کریم سوره 43 ، آیه 32 فرموده : نحن قسمنا بینهم معیشتهم فی الحیوة الدنیا " ما روزی ایشان را در زندگانی دنیا بینشان تقسیم و پخش نموده ایم " به طوری که ) به هر کس از آنان فراخی و فراوانی داده کاهنده ای نمی کاهد ، و هر که را کاسته افزاینده ای نمی افزاید ( جز خداوند سبحان توانا نیست که آن را زیاد و کم گرداند ، بنابراین نباید برای به دست آوردن روزی از جاده درستی و پرهیزکاری بیرون رفت و گرد حرام گشت که آنچه قسمت و بهره است از راه حلال خواهد رسید ، و باید دانست که حرام روزی ای که خدای تعالی قرار داده نیست ، پس آنکه همیشه حرام می خورد از روزی مقسوم خود چشم پوشیده و خداوند آن را حبس نموده که اگر شکیبایی نموده گرد حرام نمی گشت حتما آنچه در خور حال اوست به وی می رسید )

و جعل لکل روح منهم قوتا معلوما مقسوما من رزقه ، لا ینقص من زاده ناقص ، و لا یزید من نقص منهم زائد .

صحیفه سجادیه

امام سجاد (ع) : و سپاس خدای را که اگر بندگانش را از شناختن سپاسگزاری خود بر نعمتهای پی در پی که به ایشان داده و بخششهای پیوسته که برای آنها تمام گردانیده باز می داشت ( امر نفرموده بود که شکر نعمتهایش بجا آورند ) هر آینه نعمتهایش را صرف نموده او را سپاس نمی گزاردند ، و در روزی که عطا فرموده فراخی می یافتند و شکرش بجا نمی آوردند

و الحمد لله الذی لو حبس عن عباده معرفة حمده علی ما ابلاهم من مننه المتتابعة ، و اسبغ علیهم من نعمه المتظاهرة ، لتصرفوا فی مننه فلم یحمدوه ، و توسعوا فی رزقه فلم یشکروه .

صحیفه سجادیه