[ و ابو جحیفه گوید از امیر المؤمنین ( ع ) شنیدم که مى‏گفت : ] نخست درجه از جهاد که از آن باز مى‏مانید ، جهاد با دستهاتان بود ، پس جهاد با زبان ، سپس جهاد با دلهاتان ، و آن که به دل کار نیکى را نستاید و کار زشت او را ناخوش نیاید ، طبیعتش دگرگون شود چنانکه پستى وى بلند شود و بلندیش سرنگون زشتیهایش آشکار و نیکوییهایش ناپدیدار . [نهج البلاغه]
 
شنبه 88 اردیبهشت 19 , ساعت 3:14 عصر
امام جعفر صادق (ع) : هرگاه سختی یا پیشامد ناگواری برای مردی رخ داد یا امری او را اندوهناک کرد پس دو زانوی خود را با آرنجهای دستانش برهنه کند و به زمین بچسباند و سینه خود را بر زمین گذارد و با این حال در سجده برای حاجت خود دعا کند .
اذا نزلت برجل نازلة او شدیدة او کربه أمر فلیکشف عن رکبتیه و ذراعیه و لیلصقهما بالارض و لیلزق جؤجؤه بالارض ثم لیدع بحاجته و هو ساجد .
اصول کافی ، ج 4 ، ص 338 - 339
 

لیست کل یادداشت های این وبلاگ