[ و ابو جعفر محمد بن على باقر از او ( ع ) حکایت کرد که فرمود : ] دو چیز در زمین مایه أمان از عذاب خدا بود ، یکى از آن دو برداشته شد پس دیگرى را بگیرید و بدان چنگ زنید : امّا امانى که برداشته شد رسول خدا ( ص ) بود . و امّا امانى که مانده است آمرزش خواستن است . خداى تعالى فرماید « و خدا آنان را عذاب نمى‏کند حالى که تو در میان آنانى و خدا عذابشان نمى‏کند حالى که آمرزش مى‏خواهند » [ و این از نیکوتر لطایف معنى را برون آوردن است و ظرافت سخن را آشکار کردن . ] [نهج البلاغه]
 
شنبه 88 اردیبهشت 19 , ساعت 2:42 عصر
امام جعفر صادق (ع) : چون خدای متعال خیر بنده ای را خواهد به عقوبت او در دنیا بشتابد و چون بدی درباره بنده ای خواهد گناهانش را بر او نگهدارد تا در روز قیامت ( کیفر ) همه را به او دهد .
اذا اراد الله عز و جل بعبد خیرا عجل له عقوبته فی الدنیا و اذا اراد بعبد سوءا أمسک علیه ذنوبه حتی یوافی بها یوم القیامة .
اصول کافی ، ج 4 ، ص 181
 

لیست کل یادداشت های این وبلاگ