سفارش تبلیغ
صبا ویژن
آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گویم : معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد ، هرچند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد ، و دو دست در اینجا دو نعمت است و امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست کوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهایى خدا همواره از نعمتهاى آفریدگان فراوانتر است و افزون چرا که نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 87 اسفند 5 , ساعت 6:0 عصر
امام علی (ع) :  به کمیل بن زیاد نخعی فرمود :  ای کمیل خاندانت را فرمان ده که روزها در کسب فضائل و مکارم بکوشند و شبها در انجام حوائج مردمی که خوابند تلاش کنند .  سوگند به کسی که تمام صداها را می شنود هر کس سرور و خوشحالی در قلبی ایجاد کند خداوند از آن سرور برایش لطفی می آفریند  که هرگاه مصیبتی بر او نازل شود این لطف همچون آب بسوی آن سرازیر می شود  تا آن مصیبت را از ویدور سازد همانگونه که ساربان شتر غریب را از گله دور می سازد .
257 -  وقال [ع ] لکمیل بن زیاد النخعی : یا کمیل :  مر اهلک ان یروحوا فی کسب المکارم ، و یدلجوا فی حاجه من هو نائم فو الذی وسع سمعه الاصوات ، ما من احد اودع قلبا سرورا الا و خلق الله له من ذلک السرور لطفا  فاذا نزلت به نائبه جری الیها کالماء فی انحداره  حتی یطردها عنه کما تطرد غریبه الابل
نهج البلاغه


لیست کل یادداشت های این وبلاگ