خوشا آن که خود را خوار انگاشت ، و کسبى پاکیزه داشت ، و نهادش را از بدى بپرداخت ، و خوى خود را نیکو ساخت و زیادت مالش را بخشید و زبان را از فزون گویى درکشید ، و شرّ خود را به مردم نرساند و سنّت او را کافى بود ، و خود را به بدعت منسوب نگرداند . [ مى‏گویم بعضى این فقره و آن را که پیش از آن است به رسول خدا ( ص ) نسبت داده‏اند . ] [نهج البلاغه]
 
یکشنبه 86 تیر 31 , ساعت 10:0 صبح

 

امام علی (ع) :امور تسلیم تقدیرها است تا آنجا که گاه مرگ انسان در تدبیر و هوشیاری او است

16 - و قال [ع ] : تذل الامور للمقادیر ، حتی یکون الحتف فی التدبیر

نهج البلاغه



لیست کل یادداشت های این وبلاگ