اسکافى در کتاب «نقض عثمانیه‏»، که نقدى است‏بر کتاب «عثمانیه‏» تالیف جاحظ، سخن امام را مشروحتر نقل کرده است. وى مى‏نویسد:

على در روز دوم بیعت، روز شنبه نوزدهم ذى الحجة الحرام سال 35 هجرى، بر بالاى منبر رفت ودر ضمن یک سخنرانى مبسوط چنین گفت:

«...مردم! من شما را به راه روشن پیامبر وادار مى‏سازم واوامر خویش را در میان جامعه جارى مى‏کنم. به آنچه مى‏گویم عمل کنید واز آنچه باز مى‏دارم اجتناب ورزید.(سپس از بالاى منبر به سمت راست وچپ نگاه کرد وافزود:) اى مردم! هرگاه من این گروه را که در دنیا فرو رفته‏اند وصاحبان آب وملک ومرکبهاى رهوار وغلامان وکنیزان زیبا شده‏اند از این فرو رفتگى باز دارم وبه حقوق شرعى خویش آشنا سازم، بر من انتقاد نکنند ونگویند که فرزند ابوطالب ما را از حقوق خود محروم ساخت. آن کس که مى‏اندیشد که به سبب مصاحبتش با پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم بر دیگران برترى دارد باید بداند که ملاک برترى چیز دیگر است.برترى از آن کسى است که نداى خدا وپیامبر را پاسخ بگوید وآیین اسلام را بپذیرد. در این صورت، همه افراد، از نظر حقوق، با دیگران برابر خواهند بود. شما بندگان خدا هستید ومال، مال خداست ومیان شما بالسویه تقسیم مى‏شود.کسى بر کسى برترى ندارد. فردا بیت المال میان شما تقسیم مى‏شود وعرب وعجم در آن یکسان هستند». ⁽¹⁾

منبع:

http://www.hawzah.net/Per/E/do.asp?a=EACHAB.htm